zakonny (język polski)

habity zakonne (1.1)

wymowa:

IPA: [zaˈkɔ̃nːɨ], AS: [zakõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z zakonem, odnoszący się do zakonu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	zakonny		zakonna	zakonne	zakonni	zakonne
dopełniacz	zakonnego		zakonnej	zakonnego	zakonnych
celownik	zakonnemu		zakonnej	zakonnemu	zakonnym
biernik	zakonnego	zakonny	zakonną	zakonne	zakonnych	zakonne
narzędnik	zakonnym		zakonną	zakonnym	zakonnymi
miejscownik	zakonnym		zakonnej	zakonnym	zakonnych
wołacz	zakonny		zakonna	zakonne	zakonni	zakonne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Później między braćmi zakonnymi a księciem doszło do rozdźwięków, ponieważ sprzeciwiali się oni działalności politycznej i przygotowaniom do walki zbrojnej^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) brat / cmentarz / dom / habit / skrót / wyższy przełożony zakonny • prowincja / reguła / siostra / wspólnota zakonna • archiwa / dobra / imię / państwo / życie / zgromadzenie zakonne • śluby zakonne

synonimy:

(1.1) klasztorny, monastyczny; daw. klaustralny

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) duchowny

hiponimy:

(1.1) trynitarski

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zakonodawca mos, zakon mrz, zakonnik mos, zakonnica ż, zakonność ż

przym. pozakonny

przysł. zakonnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. zakon + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) religious, monastic
• białoruski: (1.1) манаскі
• esperanto: (1.1) monaĥa, monaka
• rosyjski: (1.1) монашеский
• włoski: (1.1) religioso

źródła: