sprawca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsprafʦ̑a], AS: [sprafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który dokonuje czego

(1.2) praw. podmiot powodujący niepożądane zdarzenia

(1.3) st.pol. opiekun^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sprawca	sprawcy
dopełniacz	sprawcy	sprawców
celownik	sprawcy	sprawcom
biernik	sprawcę	sprawców
narzędnik	sprawcą	sprawcami
miejscownik	sprawcy	sprawcach
wołacz	sprawco	sprawcy

przykłady:

(1.1) Sprawcą wszechświata jest Bóg.

(1.2) Odnajdźcie sprawcę wczorajszego rozboju…

składnia:

kolokacje:

osobowość sprawcy • postawa sprawcy • rehabilitacja sprawcy • sprawca bezpośredni • sprawca czynu bezprawnego • sprawca dobra • sprawca główny • sprawca kłopotów • sprawca kradzieży • sprawca moralny • sprawca nieznany • sprawca pośredni • sprawca potencjalny • sprawca przewinienia • sprawca szkody • sprawca wykroczenia • sprawca wypadku • sprawca zanieczyszczenia • sprawca zła

synonimy:

(1.1) autor, pomysłodawca, stwórca, twórca, rzemieślnik, wynalazca

(1.2) winowajca, winny, delikwent

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sprawstwo n, sprawianie n, sprawienie n

forma żeńska sprawczyni ż

czas. sprawiać ndk., sprawić dk.

przym. sprawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sprawiać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) creator, artificer, originator, maker, doer, generator, principal, raiser, agent, actor; (1.2) offender, perpetrator, culprit, instigator, wrongdoer, delinquent, injurer, malfeasant
• duński: (1.2) gerningsmand w
• francuski: (1.1) auteur m
• hiszpański: (1.1) autor m, causante m; (1.2) autor m, culpable m
• niemiecki: (1.1) Anstifter m
• nowogrecki: (1.1) δημιουργός m; (1.2) δράστης m, αυτουργός m
• rosyjski: (1.2) виновник m
• słowacki: (1.2) páchateľ m
• szwedzki: (1.1) upphovsman w, skapare w; (1.2) gärningsman w, förövare w

źródła: