podmiot (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpɔdmʲjɔt], AS: [podmʹi ̯ot], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. część zdania, wyraz lub grupa wyrazów określająca wykonawcę czynności; zob. też podmiot (gramatyka) w Wikipedii
- (1.2) praw. osoba lub instytucja, która wykonuje jakąś czynność prawną, mająca prawa wobec czegoś
- (1.3) filoz. człowiek, jednostka
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik podmiot podmioty dopełniacz podmiotu podmiotów celownik podmiotowi podmiotom biernik podmiot podmioty narzędnik podmiotem podmiotami miejscownik podmiocie podmiotach wołacz podmiocie podmioty - przykłady:
- (1.1) Czy może istnieć zdanie bez podmiotu?
- (1.2) Każdy człowiek jest podmiotem prawa od urodzenia do śmierci.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) rejestracja / reprezentacja podmiotu
- synonimy:
- antonimy:
- (1.2) przedmiot
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) podmiot domyślny, podmiot liryczny, podmiot logiczny
- (1.2) podmiot gospodarczy
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. podmiotowość ż, upodmiotowienie n, podmiocik mrz
- czas. upodmiotowić dk.
- przym. podmiotowy
- przysł. podmiotowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. pod- + miotać < kalka z łac. subiectum[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) subject; (1.2) subject
- baskijski: (1.1) subjektu; (1.2) subjektu; (1.3) subjektu
- białoruski: (1.1) дзейнік m, суб'ект m; (1.2) суб'ект m; (1.3) суб'ект m
- bułgarski: (1.1) подлог m, субект; (1.2) субект m
- chiński standardowy: (1.2) 单位 (dānwèi)
- czeski: (1.1) podmět m
- duński: (1.1) subjekt n, grundled n
- esperanto: (1) subjekto
- estoński: (1.1) alus, subjekt; (1.2) subjekt, õigussubjekt; (1.3) subjekt, isik
- francuski: (1.1) sujet m; (1.2) sujet m; (1.3) sujet m
- hiszpański: (1.1) sujeto m; (1.2) sujeto m; (1.3) sujeto m
- islandzki: (1.1) frumlag n
- kazachski: (1.1) бастауыш
- niemiecki: (1.1) Subjekt n; (1.2) Subjekt n
- nowogrecki: (1.1) υποκείμενο n; (1.2) υποκείμενο n; (1.3) υποκείμενο n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) подлежащее n; (1.2) субъект m
- ukraiński: (1.1) підмет m
- węgierski: (1.1) alany
- włoski: (1.1) soggetto m; (1.2) soggetto m; (1.3) soggetto m
- źródła:
- ↑ Jan Tokarski, Z zagadnień semantyki, „Poradnik Językowy” nr 1/1950, s. 9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.