sujeto (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [su.ˈxe.to]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. podmiot

(1.2) osobnik (człowiek)

(1.3) temat, przedmiot

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od sujetar

odmiana:

(1) lm sujetos

przykłady:

(1.1) El verbo debe concordar en número y en persona con el sujeto de la oración. → Czasownik musi zgadzać się co do liczby i osoby z podmiotem zdania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) individuo

(1.3) asunto

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) oración

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. sujetar, sujetarse

przym. sujetador

rzecz. sujeción ż, sujetador m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. subiectus, ims. przeszły bierny od subicĕre

uwagi:

(1.1) por. predicado → orzeczenie

źródła: