orzeczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔʒɛˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [ožečẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu

(1.2) jakaś opinia, osąd, ekspertyza

(1.3) praw. rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	orzeczenie	orzeczenia
dopełniacz	orzeczenia	orzeczeń
celownik	orzeczeniu	orzeczeniom
biernik	orzeczenie	orzeczenia
narzędnik	orzeczeniem	orzeczeniami
miejscownik	orzeczeniu	orzeczeniach
wołacz	orzeczenie	orzeczenia

przykłady:

(1.1) Orzeczenie złożone składa się z łącznika i orzecznika.

(1.2) Budynek był w tak złym stanie technicznym, że administrator wystąpił do eksperta o orzeczenie techniczne, aby zadecydować o remoncie albo nawet o rozbiórce.

(1.3) Od orzeczeń wydanych w pierwszej instancji można się odwołać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) orzeczenie proste • orzeczenie złożone • orzeczenie analityczne • orzeczenie imienne

(1.2) orzeczenie techniczne / mykologiczno-budowlane

(1.3) orzeczenie sądu / organu administracji • uchylić / unieważnić / wydać / opublikować / ogłosić orzeczenie • glosa do orzeczenia

synonimy:

(1.2) opinia, osąd, ekspertyza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.3) decyzja administracyjna, postanowienie, wyrok

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orzecznictwo n, orzecznik m, orzeczniczka ż, orzekanie n, rzeczenie n

czas. orzekać ndk., orzec dk., rzec dk.

przym. orzeczeniowy, orzecznikowy, orzeczniczy, rzeczony

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od orzec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) predicate; (1.2) opinion, statement; (1.3) judgement, ruling
• białoruski: (1.1) выказнік m
• duński: (1.1) udsagnsled n; (1.3) afgørelse w
• esperanto: (1.1) predikato; (1.3) verdikto
• francuski: (1.1) prédicat m
• hiszpański: (1.1) predicado m; (1.2) dictamen m, veredicto m, opinión ż; (1.3) sentencia ż, fallo m, resolución ż
• interlingua: adjudication
• islandzki: (1.1) umsögn ż
• japoński: (1.1) 述語 (じゅつご)
• kazachski: (1.1) баяндауыш; (1.3) қарар, қаулы, билік
• niderlandzki: (1.1) gezegde n
• niemiecki: (1.1) Prädikat n; (1.2) Befund m; (1.3) Spruch m, Entscheid m
• nowogrecki: (1.1) ρήμα n, κατηγόρημα n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) сказуемое n; (1.2) мнение n, суждение n; (1.3) решение n / постановление n, приговор m (суда)
• szwedzki: (1.1) predikat n; (1.3) avgöra n
• węgierski: (1.1) állítmány

źródła: