występek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vɨˈstɛ̃mpɛk], AS: [vystẽmpek], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) książk. czyn niewłaściwy moralnie, niezgodny z normami społecznymi
- (1.2) praw. czyn zabroniony zagrożony karą nie surowszą niż miesiąc pozbawienia wolności; zob. też występek w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik występek występki dopełniacz występku występków celownik występkowi występkom biernik występek występki narzędnik występkiem występkami miejscownik występku występkach wołacz występku występki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sprawka
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) przestępstwo
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. występca mos, występność ż
- przym. występny
- przysł. występnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) misdemeanor
- arabski: (1.1) عملة ż, إثم m, حرج m
- jidysz: (1.1) חטא m (chet)
- rosyjski: (1.1) правонарушение n
- tahitański: (1.1) hara; (1.2) hara
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.