przestępstwo (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈstɛ̃mpstfɔ], AS: [pšestẽmpstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę  ​

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia lub występek, przez ustawę karną obowiązującą w czasie jego popełnienia, bezprawny, zawiniony, społecznie szkodliwy; zob. też przestępstwo w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przestępstwo	przestępstwa
dopełniacz	przestępstwa	przestępstw
celownik	przestępstwu	przestępstwom
biernik	przestępstwo	przestępstwa
narzędnik	przestępstwem	przestępstwami
miejscownik	przestępstwie	przestępstwach
wołacz	przestępstwo	przestępstwa

przykłady:

(1.1) Kradzież z włamaniem jest przestępstwem ściganym z urzędu.

(1.1) Jak wynika z raportów Komendy Wojewódzkiej Policji (…), dynamika przestępczości na tych obszarach jest wysoka, szczególnie w niektórych typach przestępstw, co dotyczy przede wszystkim przemytu i handlu narkotykami bronią, materiałami rozszczepialnymi oraz papierosami (…)^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) przestępstwo ciągłe • przestępstwo gospodarcze • przestępstwo komputerowe • przestępstwo skarbowe • przestępstwo ścigane z urzędu / ścigane z oskarżenia prywatnego • przestępstwo umyślne / nieumyślne • przestępstwo niealimentacji • przestępstwo białych kołnierzyków • przestępstwo formalne / materialne • przestępstwo pospolite • przestępstwo z niskich pobudek • przestępstwo na tle seksualnym / rasowym • przestępstwo przeciwko czci / mieniu / pokojowi / porządkowi publicznemu / prawom pracownika / wiarygodności dokumentów / wolności / wymiarowi sprawiedliwości / życiu i zdrowiu • zbieg przestępstw

synonimy:

antonimy:

(1.1) czyn dozwolony, czyn niekaralny

hiperonimy:

(1.1) czyn zabroniony

hiponimy:

(1.1) zbrodnia, występek

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przestępca m, przestępczyni ż, przestępczość ż

przym. przestępczy

przysł. przestępczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crime, offence
• arabski: (1.1) جريمة, جرم
• baskijski: (1.1) delitu
• białoruski: (1.1) злачынства n
• bośniacki: (1.1) kriminal
• duński: (1.1) forbrydelse w, lovovertrædelse w
• esperanto: (1.1) krimo
• estoński: (1.1) kuritegu
• fiński: (1.1) rikos
• francuski: (1.1) délit m
• grenlandzki: (1.1) pinerluttuliorneq
• gudźarati: (1.1) ગુનો n (gunō)
• hindi: (1.1) अपराध
• hiszpański: (1.1) delito m
• japoński: (1.1) 犯罪(はんざい)
• kaszubski: (1.1) przesprawa ż
• kazachski: (1.1) қылмыс
• niderlandzki: (1.1) misdrijf n, misdaad ż, overtreding ż
• niemiecki: (1.1) Verbrechen n
• nowogrecki: (1.1) αδίκημα n, έγκλημα n, αξιόποινη πράξη ż
• rosyjski: (1.1) преступление n
• sanskryt: (1.1) पाप, अपराध
• szwedzki: (1.1) förbrytelse w, brott n
• ukraiński: (1.1) злочин m
• włoski: (1.1) delitto

źródła: