pobudka (język polski)

wymowa:
IPA: [pɔˈbutka], AS: [pobutka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sygnał wzywający do obudzenia się, do wstawania
(1.2) poranne budzenie
(1.3) książk. zwykle w lm: coś co skłania lub pobudza do czegoś

wykrzyknik

(2.1) hasło używane przy budzeniu
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Proszę kłaść się spać. Jutro pobudka o piątej!
(2.1) Pobudka wstać, koniom wody dać.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zagrać pobudkę • zatrąbić na pobudkę
(1.2) pobudka o świcie • pobudka o czwartej / piątej / …
(1.3) pobudki osobiste • pobudki postępowaniadziałać z pobudek ideowych / materialnychdziałać ze szlachetnych / z niskich / przyziemnych pobudek
synonimy:
(1.2) budzenie
(1.3) przyczyna
antonimy:
(1.1) capstrzyk
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pobudzanie n, pobudzenie n, pobudliwość ż, budzenie n, obudzenie n, budzik m
czas. budzić ndk., pobudzać ndk., pobudzić dk.
przym. pobudliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.