pobudliwość (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co pobudliwe; cecha tych, którzy pobudliwi
(1.2) fizj. zdolność organizmów do odpowiadania na bodźce; zob. też pobudliwość w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) pobudliwość + D.
kolokacje:
(1.1) nadmierna pobudliwość • pobudliwość płciowa / seksualna
(1.2) próg pobudliwości
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
(1.2) wrażliwość
hiponimy:
(1.1-2) nadpobudliwość
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pobudka ż, pobudzanie n, pobudzenie n
czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.
przym. pobudliwy
wykrz. pobudka
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pobudliwy + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pobudliwość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.