harfa (język polski)
harfa (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈxarfa], AS: [χarfa]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. instrument strunowy w kształcie trójkąta; zob. też harfa w Wikipedii
- (1.2) bud. zob. arfa
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik harfa harfy dopełniacz harfy harf celownik harfie harfom biernik harfę harfy narzędnik harfą harfami miejscownik harfie harfach wołacz harfo harfy - przykłady:
- (1.1) Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze, chwalmy śpiewem i tańcem cuda te fantastyczne.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) harfa celtycka • harfa koncertowa • harfa haczykowa • harfa walijska • harfa chromatyczna • harfa paragwajska • harfa eolska harfa szklana • harfa laserowa • grać / grywać / koncertować na harfie • uczyć się gry na harfie • harfa gra / brzmi / koncertuje
- synonimy:
- (1.1) przest. arfa
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) instrument
- (1.2) narzędzie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. harfista m, harfistka ż, harfiarz m, harfiarka ż, arfa ż
- przym. harfowy, harfiany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Harfe[2]
- uwagi:
- zob. też harfa w Wikicytatach
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
- (1.1) zob. gąść
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: arfa
- albański: (1.1) harpë ż
- angielski: (1.1) harp
- arabski: (1.1) هارب m
- białoruski: (1.1) арфа ż
- bośniacki: (1.1) harfa ż
- bułgarski: (1.1) арфа ż
- chorwacki: (1.1) harfa ż
- czeski: (1.1) harfa ż
- duński: (1.1) harpe w
- esperanto: (1.1) harpo
- estoński: (1.1) harf
- fiński: (1.1) harppu
- francuski: (1.1) harpe ż
- gruziński: (1.1) არფა
- hebrajski: (1.1) נבל
- hiszpański: (1.1) arpa ż
- interlingua: (1.1) harpa
- islandzki: (1.1) harpa ż
- japoński: (1.1) ハープ (hāpu)
- jèrriais: (1.1) harpe ż
- jidysz: (1.1) האַרפֿע ż (harfe)
- kaszubski: (1.1) harfa ż
- kataloński: (1.1) arpa ż
- koreański: (1.1) 하프 (hap’ŭ)
- litewski: (1.1) arfa ż
- luksemburski: (1.1) Harf ż
- łaciński: (1.1) harpa ż
- łotewski: (1.1) arfa ż
- macedoński: (1.1) харфа ż
- nawaho: (1.1) agaanstsiin yiltązhí názhahígíí
- niemiecki: (1.1) Harfe ż
- norweski (bokmål): (1.1) harpe m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) harpe ż
- nowogrecki: (1.1) άρπα ż
- ormiański: (1.1) տավիղ
- perski: (1.1) چنگ
- portugalski: (1.1) harpa ż
- rosyjski: (1.1) арфа ż
- rumuński: (1.1) harpă ż
- serbski: (1.1) харфа (harfa) ż
- słowacki: (1.1) harfa ż
- słoweński: (1.1) harfa ż
- staroangielski: (1.1) hearpe ż
- starofrancuski: (1.1) harpe ż
- szwedzki: (1.1) harpa w
- turecki: (1.1) arp
- turkmeński: (1.1) arfa
- ukraiński: (1.1) арфа ż
- wenedyk: (1.1) harfa ż
- węgierski: (1.1) hárfa
- włoski: (1.1) arpa ż
- źródła:
- ↑ A. Osiecka: Grajmy Panu (tekst piosenki)
- ↑
Hasło „harfa” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
harfa (język chorwacki)
harfa (1.1)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
harfa (język czeski)
harfa (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. harfa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik harfa harfy dopełniacz harfy harf celownik harfě harfám biernik harfu harfy wołacz harfo harfy miejscownik harfě harfách narzędnik harfou harfami - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. harfeník, harfenice, harfenista, harfista, harfistka, harfenistka
- przym. harfový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
harfa (język kaszubski)
harfa (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
harfa (język słowacki)
harfa (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. harfa[1][2]
- (1.2) pejor. wiedźma, czarownica – stara kobieta[1][2]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. harfista m, harfistka ż, harfeník m, harfeníčka ż
- przym. harfový, harfovitý
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 Hasło „harfa” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
- 1 2 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 206.
harfa (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. harfa[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. harfist m, harfistka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „harfa” w: Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU.
harfa (wenedyk)
harfa (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. harfa
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.