cytra (język polski)

cytra (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈʦ̑ɨtra], AS: [cytra]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. instrument strunowy o płaskim pudle; zob. też cytra w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.1) Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze, chwalmy śpiewem i tańcem cuda te fantastyczne.[1]
(1.1) […] sam siebie nie poznaję, ale zbrzydły mi uczty, zbrzydło wino, śpiewanie, cytry i wieńce, zbrzydł dwór cezara i nagie ciała […][2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) kantele
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cytrzysta m, cytrzystka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. cithara, gr. κιθάρα (kithára) [3]
uwagi:
(1.1) Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Osiecka: Grajmy Panu
  2. H. Sienkiewicz: Quo vadis
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „cytra” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.