katolicki (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkatɔˈlʲiʦ̑ʲci], AS: [katolʹicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z katolicyzmem i katolikami, dotyczący katolicyzmu

przymiotnik jakościowy

(2.1) charakterystyczny dla katolicyzmu i katolików
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Toczy się dyskusja, czy księża katoliccy powinni móc zakładać rodziny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) greckokatolickiKościół katolicki • polskokatolicki • rzymskokatolicki • starokatolicki
(2.1) katolicki model rodziny • katolicka postawa
synonimy:
(1.1) łaciński, powszechny; pogard. katolski
antonimy:
(1.1) niekatolicki, antykatolicki
hiperonimy:
(1.1) chrześcijański
hiponimy:
(1.1) greckokatolicki, polskokatolicki, starokatolicki, syryjskokatolicki
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. katolik m, katoliczka ż, katolicyzm m, katol m, katolicyzacja ż, katolickość ż
przym. arcykatolicki, katolski
przysł. katolicko, po katolicku
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. catholicuspowszechny < gr. καθολικόςpowszechny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.