katolik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kaˈtɔlʲik], AS: [katolʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. członek Kościoła katolickiego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik katolik katolicy dopełniacz katolika katolików celownik katolikowi katolikom biernik katolika katolików narzędnik katolikiem katolikami miejscownik katoliku katolikach wołacz katoliku katolicy - przykłady:
- (1.1) Katolicy chodzą do kościoła w każdą niedzielę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) starokatolik
- synonimy:
- (1.1) pogard. katol, papista
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. katolicyzm m
- forma żeńska katoliczka ż
- przym. katolicki, katolski
- przysł. katolicko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. catholicus[1] < gr. καθολικός (katholikós) → powszechny
- źródłosłów dla ros. католик
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Catholic
- arabski: (1.1) كاثوليكي (kaṯūlīkī) m
- białoruski: (1.1) каталік (katalìk) m
- chorwacki: (1.1) katolik m
- czeski: (1.1) katolík m
- duński: (1.1) katolik w
- esperanto: (1.1) katoliko
- francuski: (1.1) catholique m
- hiszpański: (1.1) católico m
- kaszubski: (1.1) katolëk m
- niemiecki: (1.1) Katholik m
- nowogrecki: (1.1) καθολικός (katholikós) m
- rosyjski: (1.1) католик m
- slovio: (1.1) Katolikist (Католикист)
- słowacki: (1.1) katolík m
- szwedzki: (1.1) katolik w
- tuvalu: (1.1) Katolika
- ukraiński: (1.1) католик (katolik) m
- węgierski: (1.1) katolikus
- wilamowski: (1.1) katöłer m
- włoski: (1.1) cattolico m
- źródła:
katolik (język chorwacki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) katolik
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. katolicizam m
- przym. katolički
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
katolik (język duński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) katolik
- odmiana:
- (1.1) en katolik, katolikken, katolikker, katolikkerne
- przykłady:
- (1.1) Titusinder af katolikker beder for den døende pave.[1] → Dziesiątki tysięcy katolików modlą się za umierającego papieża.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. katolsk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ /ritzau/Reuters: Titusinder af katolikker… (da). BT, 2005-04-02. [dostęp 2005-04-02].
katolik (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
- (1.1) katolik, katolicki
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- rzecz. katoliko, katolikino, katolikismo
- przym. katolika, romkatolika
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
katolik (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) katolik, katoliczka[1]
- odmiana:
- (1.1) en katolik, katoliken, katoliker, katolikerna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. katolsk
- rzecz. katolicism
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 536.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.