sprawować (język polski)

wymowa:
IPA: [spraˈvɔvaʨ̑], AS: [spravovać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) wypełniać obowiązki, pełnić funkcję[1]

czasownik zwrotny niedokonany sprawować się

(2.1) zachowywać się w określony sposób[1]
odmiana:
(1) koniugacja IV
(2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Zgodnie z lansowaną od pewnego czasu koncepcją muzeum rozproszonego, dyrekcja zakopiańskiej placówki sprawuje opiekę nad dziesiątkami zabytkowych obiektów na terenie Podhala, a także i poza nim[2].
(1.1) Przypuszczalnie więc zdobywcy Egiptu sprawowali wtedy również hegemonię nad ludami Palestyny[3].
(1.1) Mężczyzna sprawował pieczę nad zwierzętami pociągowymi - wołem lub koniem, który zresztą stanowił wyznacznik zamożności gospodarza[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pełnić, piastować, spełniać, wykonywać, wypełniać
(2.1) zachowywać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sprawowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „sprawować” w: SJP.pl.
  2. Maciej Pinkwart, Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.