rozproszyć (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rozpraszać)

(1.1) aspekt dokonany od: rozpraszać

czasownik zwrotny dokonany rozproszyć się (ndk. rozpraszać się)

(2.1) aspekt dokonany od: rozpraszać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(2.1) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozpraszanie n, rozproszenie n
czas. rozpraszać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. rozpłoszyć[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozpraszać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozpraszać się
źródła:
  1. Adam Antoni Kryński, Z dziejów polskich wyrazów i zwrotów. Słowo rozproszyć z dawniejszego rozpłoszyć, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 63.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.