zdobywca (język polski)
zdobywca (1.2) pucharu
- wymowa:
- IPA: [zdɔˈbɨfʦ̑a], AS: [zdobyfca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ten, który zdobył, opanował coś (przemocą, w walce)
- (1.2) ten, który osiągnął coś, dokonał czegoś, zwyciężył
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zdobywca zdobywcy dopełniacz zdobywcy zdobywców celownik zdobywcy zdobywcom biernik zdobywcę zdobywców narzędnik zdobywcą zdobywcami miejscownik zdobywcy zdobywcach wołacz zdobywco zdobywcy - przykłady:
- (1.2) On jest pierwszym polskim zdobywcą złotego medalu olimpijskiego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdobycz ż, zdobywanie n, zdobycie n
- forma żeńska zdobywczyni ż
- czas. zdobywać ndk., zdobyć dk.
- przym. zdobyczny, zdobywczy
- związki frazeologiczne:
- zdobywca serc
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) conquistador m; (1.2) ganador m, vencedor m
- nowogrecki: (1.1) κατακτητής m, πορθητής m; (1.2) θριαμβευτής m, νικητής m
- rosyjski: (1.1) завоеватель m; (1.2) обладатель m
- słowacki: (1.1) dobyvateľ m
- włoski: (1.2) vincitore
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.