pustelnik (język polski)

pustelnik (1.1)

pustelnik (2.1)

pustelnik (2.2)

pustelnik (2.3)

wymowa:

IPA: [puˈstɛlʲɲik], AS: [pustelʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek mieszkający w odosobnieniu i oddający się modlitwie

(1.2) przen. osoba stroniąca od innych ludzi

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. zasiedlający muszle krab z nadrodziny pustelników, Paguroidea^[1]

(2.2) ornit. koliber z rodzaju Phaethornis^[2]

(2.3) ent. zob. pustelnik brunatny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pustelnik	pustelnicy
dopełniacz	pustelnika	pustelników
celownik	pustelnikowi	pustelnikom
biernik	pustelnika	pustelników
narzędnik	pustelnikiem	pustelnikami
miejscownik	pustelniku	pustelnikach
wołacz	pustelniku	pustelnicy

(2.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pustelnik	pustelniki
dopełniacz	pustelnika	pustelników
celownik	pustelnikowi	pustelnikom
biernik	pustelnika	pustelniki
narzędnik	pustelnikiem	pustelnikami
miejscownik	pustelniku	pustelnikach
wołacz	pustelniku	pustelniki

przykłady:

(1.1) Pustelnik mieszkał w eremie od lat, żywiąc się wyłącznie znalezionymi w lesie owocami.

składnia:

kolokacje:

(1.2) żyć jak pustelnik

synonimy:

(1.1) eremita, anachoreta

(1.2) odludek, samotnik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) asceta

(2.1) krab

(2.2) koliber

(2.3) pająk

hiponimy:

(1.1) santon

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pustelnictwo n, pustelnia ż, pustka ż, pustkowie n, puszcza ż, pustelniki nmos

forma żeńska pustelnica ż, pustelniczka ż

przym. pustelniczy, pusty, pustawy

przysł. pustelniczo, pusto, pustawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. pustelnia + -ik

(1.2) (2.1-3) od (1.1)

uwagi:

• zob. też pustelnik w Wikipedii
• zob. też pustelnik w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hermit; (1.2) loner
• arabski: (1.1) حبيس m
• baskijski: (1.1) ermitau, eremutar
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) пустэльнік m; (1.2) пустэльнік m
• duński: (1.1) eremit w
• esperanto: (1.1) ermito, anakoreto
• hiszpański: (1.1) ermitaño m, anacoreta m; (1.2) solitario m, ermitaño m
• interlingua: (1.1) eremo, solitario, eremita; (1.2) eremita
• islandzki: (1.1) einsetumaður m
• nowogrecki: (1.1) ερημίτης m; (1.2) ερημίτης m, μαγκούφης m
• rosyjski: (1.1) пустынник m, отшельник m; (1.2) пустынник m, затворник m
• ukraiński: (1.1) пустельник m, пустинник m, відлюдник m; (1.2) пустельник m, відлюдник m
• wilamowski: (1.1) pu̇stelnik m
• włoski: (1.1) eremita m; (1.2) eremita m; (2.1) paguro m

źródła: