puszcza (język polski)

puszcza (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpuʃʧ̑a], AS: [pušča]

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziki, pierwotny las o dużej powierzchni; zob. też puszcza w Wikipedii

(1.2) daw. pustkowie

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp tryb oznajmujący od: puszczać

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	puszcza	puszcze
dopełniacz	puszczy	puszcz
celownik	puszczy	puszczom
biernik	puszczę	puszcze
narzędnik	puszczą	puszczami
miejscownik	puszczy	puszczach
wołacz	puszczo	puszcze

(2.1) zob. puszczać

przykłady:

(1.2) A Mojżesz pasł trzodę Jetra, świekra swego, kapłana Madyjańskiego; i zagnał trzodę na puszczą, a przyszedł do góry Bożej, do Horeb (…)^[1] (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) daw. pustynia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) las

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pustynnienie n, pustelniczka ż, puszczak m, Puszczak m, pustkowie n, puszczyk m, pustelnik m, pustka ż, pustynia ż, puszczanin mos, pustelnica ż

przym. puszczański

związki frazeologiczne:

gdy jeleń wejdzie w moją puszczę, to jeleń mój • głos wołającego na puszczy • lepszy zając w miechu od niedźwiedzia w puszczy • nie podobała się Żydom na puszczy manna

etymologia:

prasł. *puťa < prasł. *pȗstъ

uwagi:

(1.1) zob. też puszcza w Wikicytatach

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pustkowie

• białoruski: (1.1) пушча ż
• czeski: (1.1) prales m
• kaszubski: (1.1) pùszczô ż
• niderlandzki: (1.1) oerbos n; (1.2) wildernis ż
• rosyjski: (1.1) пуща ż
• ukraiński: (1.1) пуща ż
• wilamowski: (1.2) pustynja ż

źródła: