dziki (język polski)

dzikie (1.1) zwierzęta

wymowa:

​, IPA: [ˈʥ̑ici], AS: [ʒ́iḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieudomowiony, żyjący w naturalnych warunkach

(1.2) niekontrolowany

(1.3) nieokrzesany

(1.4) naturalny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) człowiek kultur prymitywnych, żyjący w pierwotnych warunkach

(2.2) polit. człowiek nienależący do żadnej partii^[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) M. lm od dzik

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dziki		dzika	dzikie	dzicy	dzikie
dopełniacz	dzikiego		dzikiej	dzikiego	dzikich
celownik	dzikiemu		dzikiej	dzikiemu	dzikim
biernik	dzikiego	dziki	dziką	dzikie	dzikich	dzikie
narzędnik	dzikim		dziką	dzikim	dzikimi
miejscownik	dzikim		dzikiej	dzikim	dzikich
wołacz	dziki		dzika	dzikie	dzicy	dzikie
stopień wyższy dzikszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dzikszy dziksza dziksze dziksi dziksze dopełniacz dzikszego dzikszej dzikszego dzikszych celownik dzikszemu dzikszej dzikszemu dzikszym biernik dzikszego dzikszy dzikszą dziksze dzikszych dziksze narzędnik dzikszym dzikszą dzikszym dzikszymi miejscownik dzikszym dzikszej dzikszym dzikszych wołacz dzikszy dziksza dziksze dziksi dziksze
stopień najwyższy najdzikszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najdzikszy najdziksza najdziksze najdziksi najdziksze dopełniacz najdzikszego najdzikszej najdzikszego najdzikszych celownik najdzikszemu najdzikszej najdzikszemu najdzikszym biernik najdzikszego najdzikszy najdzikszą najdziksze najdzikszych najdziksze narzędnik najdzikszym najdzikszą najdzikszym najdzikszymi miejscownik najdzikszym najdzikszej najdzikszym najdzikszych wołacz najdzikszy najdziksza najdziksze najdziksi najdziksze

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziki	dzicy
dopełniacz	dzikiego	dzikich
celownik	dzikiemu	dzikim
biernik	dzikiego	dzikich
narzędnik	dzikim	dzikimi
miejscownik	dzikim	dzikich
wołacz	dziki	dzicy
depr. M. i W. lm: (te) dzikie

przykłady:

(1.1) Celem tej fundacji jest ochrona dzikich zwierząt przed kłusownictwem i innymi formami okrucieństwa wobec nich.

(1.2) Dziki handel jest dziś głównym źródłem bezdomności zwierząt^[2].

(2.1) Podczas przemierzania dżungli jedynym napotkanym człowiekiem był jakiś dziki płynący w oddali dłubanką.

(3.1) W kartoflisku pod lasem buchtowały nocą dziki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dzika grusza • dzika róża • ślaz dziki

synonimy:

(1.1) reg. (Śląsk) dziwoki; bot. lud. psi

(2.1) dzikus

antonimy:

(1.1) wobec zwierząt udomowiony, wobec roślin uprawny

(1.2) kontrolowany, ucywilizowany

(2.1) człowiek cywilizowany

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdziczenie n, dzikusek mos, dzikość ż, dzik m, dziczyzna ż, dzicz ż, dzikus m, dzikuska ż, dzikarz m, dziczenie n, dzikowanie n

czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk., dzikować ndk.

przym. półdziki, dziczy, zdziczały

przysł. dziko, półdziko

związki frazeologiczne:

dzika karta • dzika plaża • dziki lokator • dziki tłum • dziki wrzask • Dziki Zachód • dzikie mięso

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wild; (1.3) wild, fierce, savage
• arabski: (1.1) وحشي (waḥšī), (o ziemi) بور (būr); (1.2) ضار (ḍārin); (1.3) وحشي (waḥšī), ضار (ḍārin)
• arumuński: (1.1) ayru
• baskijski: (1.1) basati
• duński: (1.1) vild; (1.2) vild; (1.3) vild; (1.4) vild
• esperanto: (1.1) sovaĝa
• francuski: (1.1) sauvage
• hiszpański: (1.1) salvaje
• islandzki: (1.1) villtur
• japoński: (1.1) 野性的(やせいてき)
• kaszubski: (1.1) dzëczi, dzëwi
• kataloński: (1.1) brau
• łaciński: (1.1) ferox, ferus, silvestris; (1.4) asper
• niderlandzki: (1.1) wild
• niemiecki: (1.1) wild
• nowogrecki: (1.1) άγριος
• rosyjski: (1.1) дикий
• szwedzki: (1.1) vild
• turecki: (1.1) vahşi; (1.2) vahşi; (1.3) vahşi
• ukraiński: (1.1) дикий
• wenedyk: (1.1) flary
• wietnamski: (1.1) rừng
• włoski: (1.1) brado, selvatico

źródła: