dziki lokator (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʥ̑ici lɔˈkatɔr], AS: [ʒ́iḱi lokator], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba, która zajęła lokal bez zgody właściciela
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziki lokator dzicy lokatorzy dopełniacz dzikiego lokatora dzikich lokatorów celownik dzikiemu lokatorowi dzikim lokatorom biernik dzikiego lokatora dzikich lokatorów narzędnik dzikim lokatorem dzikimi lokatorami miejscownik dzikim lokatorze dzikich lokatorach wołacz dziki lokatorze dzicy lokatorzy - przykłady:
- (1.1) Pozbycie się dzikich lokatorów to często walka z wiatrakami[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. squatter
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) squatter
- hiszpański: (1.1) okupa m
- niemiecki: (1.1) Hausbesetzer m, Wohnungsbesetzer m
- rosyjski: (1.1) скваттер
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.