dziczenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʥ̑iˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [ʒ́ičẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od dziczeć
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik dziczenie dopełniacz dziczenia celownik dziczeniu biernik dziczenie narzędnik dziczeniem miejscownik dziczeniu wołacz dziczenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niedziczenie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. dziczeć
- przym. dziczy, dziki, zdziczały
- rzecz. zdziczenie n, dzik mzw, dziczyzna ż, dziki mos, dzikuska ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.