dłubanka (język polski)
dłubanki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [dwuˈbãnka], AS: [du̯ubãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) żegl. prymitywna łódka wykonana z wydrążonego pnia drzewa; zob. też dłubanka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dłubanka dłubanki dopełniacz dłubanki dłubanek celownik dłubance dłubankom biernik dłubankę dłubanki narzędnik dłubanką dłubankami miejscownik dłubance dłubankach wołacz dłubanko dłubanki - przykłady:
- (1.1) Nawet jeśli publiczność sądziła, że „dzicy” zachowują się całkowicie „naturalnie” – jedli, kąpali się, tańczyli, robili dłubankę z pnia drzewa – widowisko było w dużej mierze reżyserowane[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) łódź
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dłubanina ż, dłubek mos, dłubacz mos, dłubaczka ż, dłubanie n, wydłubanie n, wydłubywanie n, podłubanie n
- czas. dłubać ndk., wydłubywać ndk., wydłubać dk., podłubać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.