dzicz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʥ̑iʧ̑], AS: [ʒ́ič], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) grupa prymitywnych, dzikich, niecywilizowanych ludzi
- (1.2) odludne, nieuprawiane miejsce
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzicz dzicze dopełniacz dziczy dziczy celownik dziczy dziczom biernik dzicz dzicze narzędnik dziczą dziczami miejscownik dziczy dziczach wołacz dziczy dzicze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) hołota
- (1.2) pustkowie, odludzie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdziczenie n, dzikus m, dziki mos, dziczyzna ż, dzikość ż, dzik m, dzikuska ż, dziczek m, dziczę n
- czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.
- przym. dziki
- przysł. dziko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) wilderness
- esperanto: (1.1) sovaĝularo; (1.2) sovaĝejo
- szwedzki: (1.2) vildmark w
- turecki: (1.2) yaban
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.