dziczek (język polski)

dziczek (1.1-2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) pot. warchlak
(1.2) młody lub mały dzik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) ogrod. drzewo lub krzew z gatunku uprawianego przez człowieka, który naturalnie wysiał się sam w jakimś miejscu[1]
(2.2) ogrod. dziki pęd na drzewie owocowym albo krzewie ozdobnym[2]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) pot. odludek[3]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2)
(3.1)
przykłady:
(2.1) Z ogólnych zasad szczepienia należy wymienić przede wszystkim, że aby szczepienie się udało muszą zraz (…) i dziczek należeć albo do jednego gatunku, albo też do gatunków czy rodzajów sobie pokrewnych[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) war. dziczka
antonimy:
hiperonimy:
(2.2) pęd
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzik mzw, dzicz ż
przym. dziczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. dzik + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dziczek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dziczek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dziczek” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. L. D., Inż. J. Honczarenkowa, BIŻUTERIA, „Praktyczna Pani”, 1938, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.