pająk (język polski)

pająk (1.1)
pająk (1.2)
pająk (1.4)
użycie pająka (1.5)
pająk (1.6)
wymowa:
IPA: [ˈpajɔ̃ŋk], AS: [pai ̯õŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) arachn. ośmionożny pajęczak budujący pajęczyny; zob. też pająki w Wikipedii
(1.2) folk. rodzaj ludowej ozdoby zawieszanej pod sufitem izby; zob. też pająk (dekoracja) w Wikipedii
(1.3) daw. duży, ozdobny, mocno rozgałęziony żyrandol
(1.4) pot. przen. elektron. układ zmontowany bez użycia płytki drukowanej, poprzez zlutowanie ze sobą wyprowadzeń elementów
(1.5) sport. jeden z przyrządów używanych podczas gry w snookera
(1.6) karc. odmiana pasjansa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Czarne wdowy to najniebezpieczniejsze pająki świata.
(1.2) Swą niewielką izdebkę przyozdobiła pająkami z kolorowej bibułki i słomek.
(1.3) Pod wysokim sklepieniem sali skrzyły się silnym światłem kryształowe pająki.
(1.4) Zlutuj ten układ na pająka, sprawdzimy, czy on w ogóle działa.
składnia:
kolokacje:
(1.5) grać w pająka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pajęczarz m, pajęczarka ż, pajęczyna ż, pajęczynka ż, pajęczak m, pajęczynówka ż, pajęczyca ż, pajęcznica ż, pajęczynowcowate n
zdrobn. pajączek m
przym. pajęczy, pająkowaty, pająkowy
związki frazeologiczne:
gdy pająk w lipcu przychodzi, to za sobą deszcz przywodzi, gdy swą pajęczynę snuje, bliską burzę czuje
etymologia:
prasł. *paǫkъ → pierwotne znaczenie formy prasłowiańskiej to prawdopodobnie 'to, co jest podobne do wygiętego, pałąkowatego przedmiotu'[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pająk” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.