pasjans (język polski)
pasjans (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpasʲjãw̃s], AS: [pasʹi ̯ãũ̯s], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) karc. rodzaj jednoosobowej gry karcianej polegająca na układaniu w odpowiedni sposób talii kart na stole; zob. też pasjans w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pasjans pasjansy / pasjanse[1] dopełniacz pasjansa / pasjansu[1] pasjansów celownik pasjansowi pasjansom biernik pasjans / pasjansa / pasjansu pasjansy / pasjanse narzędnik pasjansem pasjansami miejscownik pasjansie pasjansach wołacz pasjansie pasjansy / pasjanse - przykłady:
- (1.1) W długie, jesienne wieczory najchętniej układam pasjanse i pijam wino.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kłaść / rozkładać / układać / stawiać / postawić pasjans (pasjansa)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. pasjansowy
- rzecz. pasjansik mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. patience → cierpliwość[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) solitaire, patience
- białoruski: (1.1) пасьянс m
- bułgarski: (1.1) пасианс m
- czeski: (1.1) pasiáns m
- duński: (1.1) kabale w
- francuski: (1.1) réussite ż, patience ż
- hiszpański: (1.1) solitario m
- islandzki: (1.1) kapall m
- niemiecki: (1.1) Patience
- nowogrecki: (1.1) πασιέντσα ż
- rosyjski: (1.1) пасьянс m
- słowacki: (1.1) pasians m
- ukraiński: (1.1) пасьянс m
- włoski: (1.1) solitario m
- źródła:
- 1 2
Hasło „pasjans” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.