pustelniczy (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z pustelnią i pustelnikami, dotyczący pustelni

przymiotnik jakościowy

(2.1) charakterystyczny dla pustelni i pustelników
(2.2) przen. samotny, skryty
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(2.2) Po śmierci żony pisarz wiódł życie pustelnicze, rzadko pokazując się w miasteczku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) anachorecki, eremicki
(2.2) odludny, samotny, samotniczy
antonimy:
(2.1) cenobicki
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pustynnienie n, pustynia ż, pustelnia ż, pustelnik mos, pustelnica ż, pustelniczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pustelnik + -y
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.