anachoreta (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌãnaxɔˈrɛta], AS: [ãnaχoreta], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. człowiek pędzący życie w odosobnieniu, w ascezie, oddający się modlitwie i rozmyślaniom
(1.2) przen. osoba żyjąca samotnie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nigdy nie myślałem o życiu anachorety.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pustelnik, eremita
(1.2) odludek, samotnik
antonimy:
(1.1) cenobita
hiperonimy:
(1.1) asceta
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. anachoretyzm m
forma żeńska anachoretka ż
przym. anachorecki
związki frazeologiczne:
etymologia:
koine ἀναχωρητήςpustelnik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

anachoreta (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pustelnik
odmiana:
(1) anachoreta, ~ae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.