asceza (język polski)

wymowa:

IPA: [asˈʦ̑ɛza], AS: [asceza] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. postawa polegająca na wyrzeczeniu się radości życia w celu uzyskania zbawienia w niebie lub oświecenia duchowego

(1.2) surowy tryb życia bez przyjemności i wygód

(1.3) psych. mechanizm obronny przejawiący się np. oporem wobec własnej seksualności, unikaniem towarzystwa, brakiem akceptacji własnego ciała, bulimią, anoreksją, wzbranianiem się przed wypróżnianiem

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	asceza
dopełniacz	ascezy
celownik	ascezie
biernik	ascezę
narzędnik	ascezą
miejscownik	ascezie
wołacz	ascezo

przykłady:

(1.1,2) Współczesna asceza może okazać się synonimem ciężkiej pracy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. asceta m, ascetka ż, ascetyzm m

przym. ascetyczny

przysł. ascetycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἄσκησις (áskēsis) < gr. ἀσκέω → ćwiczyć

uwagi:

zob. też asceza w Wikipedii

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) askese
• angielski: (1.1) asceticism
• arabski: (1.1) زهد m
• baskijski: (1.1) aszetismo, aszesi
• bułgarski: (1.1) аскетизъм m; (1.2) аскетизъм m
• esperanto: (1.1) asketismo, akseteco
• estoński: (1.1) askees
• fiński: (1.1) askeesi
• francuski: (1.1) ascèse ż
• górnołużycki: (1.1) askeza ż
• hebrajski: (1.1) סיגוף
• interlingua: (1.1) ascese
• japoński: (1.1) 禁欲主義(きんよくしゅぎ)
• kataloński: (1.1) ascetisme m
• niemiecki: (1.1) Askese ż
• rosyjski: (1.1) аскеза ż
• sanskryt: (1.2) वैराग्य n (vairāgya), संन्यास m (saṃnyāsa)
• słowacki: (1.1) askéza ż
• szwedzki: (1.1) askes w
• ukraiński: (1.1) аскеза ż
• włoski: (1.1) ascesi ż

źródła: