radość (język polski)

radość (1.1)
radość (1.1)
wymowa:
, IPA: [ˈradɔɕʨ̑], AS: [radość]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie zadowolenia i satysfakcji, przejawiające się śmiechem, optymistycznym spojrzeniem na rzeczywistość czy poczuciem beztroski
(1.2) osoba lub rzecz stanowiące przyczynę wesela
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Bo radość to ogromna, gdy znów się budzić mam[1].
(1.2) Celina była jego radością, osłodą jego codzienności.
składnia:
kolokacje:
(1.1) radość życia
synonimy:
(1.1) wesołość, szczęście, rozradowanie, uciecha; pot. radocha; przest. wesele
antonimy:
(1.1) smutek
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zgrub. radocha ż
czas. radować ndk., radować się ndk.
przym. rad, radosny
przysł. radośnie
związki frazeologiczne:
przysłowia: obiecanki cacanki, a głupiemu radość
etymologia:
prasł. *radostь
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. W. Waglewski, 5x5 wzloty i upadki
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.