wesele (język polski)
wesele (1.1)
wesele (1.2)
- wymowa:
- IPA: [vɛˈsɛlɛ], AS: [vesele]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) etn. gastr. przyjęcie i zabawa urządzane po ślubie
- (1.2) przest. coś wesołego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wesele wesela dopełniacz wesela wesel celownik weselu weselom biernik wesele wesela narzędnik weselem weselami miejscownik weselu weselach wołacz wesele wesela - (1.2) blm[1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik wesele dopełniacz wesela celownik weselu biernik wesele narzędnik weselem miejscownik weselu wołacz wesele - przykłady:
- (1.1) Zostałem zaproszony na wesele kuzyna.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) obsługiwać / wyprawić wesele • zaprosić na wesele
- synonimy:
- (1.1) żart. weselisko, reg. śl. wiesieli
- antonimy:
- (1.1) stypa
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. weselnik mos, wesołość ż
- zgrub. weselisko n
- czas. rozweselać, weselić się ndk.
- przym. weselny, wesoły, wesół
- przysł. weselnie, wesoło
- związki frazeologiczne:
- do wesela się zagoi • nie rade kury na wesele, ale muszą • srebrne wesele • złote wesele • brylantowe wesele • diamentowe wesele • bez kołaczy nie wesele • psie wesele
- etymologia:
- pol. wesoły + -e[2] < czes. veselí[3]
- bezpośrednio odziedziczone z prasł. jest gw. pol. wiesiele[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wedding reception
- arabski: (1.1) زواج, فرح
- baskijski: (1.1) eztei
- białoruski: (1.1) вяселле n; (1.2) вяселле n (viasiellie)
- czeski: (1.1) svatba ż, svatební hostina ż
- dolnołużycki: (1.1) swajźba ż
- duński: (1.1) bryllup n
- esperanto: (1.1) nupto
- estoński: (1.1) pulmad
- fiński: (1.1) häät
- hiszpański: (1.1) boda ż; (1.2) regocijo m, alborozo m
- kaszubski: (1.1) wieselé n
- kataloński: (1.1) boda ż
- łotewski: (1.1) kāzas ż lm
- niemiecki: (1.1) Hochzeit ż
- norweski (bokmål): (1.1) bryllup n
- norweski (nynorsk): (1.1) bryllaup n
- nowogrecki: (1.1) γάμος m; (1.2) χαρά ż
- rosyjski: (1.1) свадебный пир m; (1.2) веселье n
- szwedzki: (1.1) bröllop n
- tuvalu: (1.1) āvaga
- tybetański: (1.1) ཆང་ས
- ukraiński: (1.1) весілля n
- węgierski: (1.1) nász
- wilamowski: (1.1) fröed ż
- włoski: (1.1) nozze ż lm
- źródła:
- ↑
Hasło „wesele” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 243.
- 1 2 Hasło „wesele” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 214.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.