przyjemność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈjɛ̃mnɔɕʨ̑], AS: [pšyi ̯ẽmność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co przyjemne; dające zadowolenie, satysfakcjonujące
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przyjemność przyjemności dopełniacz przyjemności przyjemności celownik przyjemności przyjemnościom biernik przyjemność przyjemności narzędnik przyjemnością przyjemnościami miejscownik przyjemności przyjemnościach wołacz przyjemności przyjemności - przykłady:
- (1.1) Ona mu nie wierzy, myśli, że ją oszukuje, żeby sprawić jej przyjemność. Zamyka się w sobie, głucha na jego argumenty[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) błogość, zadowolenie, satysfakcja, uciecha; pot. frajda; przest. lubość
- antonimy:
- (1.1) dyskomfort, przykrość, dokuczliwość, niedogodność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) rozkosz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyjemniaczek m, uprzyjemnianie n, uprzyjemnienie n
- zdrobn. przyjemnostka ż
- czas. uprzyjemniać dk., uprzyjemnić dk.
- przym. przyjemny, przyjemnościowy
- przysł. przyjemnie, przyjemno
- związki frazeologiczne:
- cała przyjemność po mojej stronie • średnia przyjemność
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) kënaqësi ż, lezet m, ëndje ż
- angielski: (1.1) pleasure, enjoyment
- arabski: (1.1) متعة, تلذذ, ملذة, لذة, إمتاع, تمتع, إستمتاع, طرب, لذاذة, هناء, طيب
- arumuński: (1.1) nostimadhã[2]
- baskijski: (1.1) atsegin
- białoruski: (1.1) прыемнасць ż
- duński: (1.1) fornøjelse w
- esperanto: (1.1) plezuro
- fiński: (1.1) ilo
- francuski: (1.1) plaisance, plaisir
- gudźarati: (1.1) આનંદ m (ānanda), એશ m (ēśa), ખુશી ż (khuśī)
- hindi: (1.1) मज़ा mazā m
- hiszpański: (1.1) placer m, gusto m
- interlingua: (1.1) agradamento
- japoński: (1.1) 喜び (よろこび, yorokobi), 愉快 (ゆかい, yukai), 楽しみ (たのしみ, tanoshimi)
- jidysz: (1.1) הנאה ż (hanoe)
- kaszubski: (1.1) łakòta ż, lubkòsc ż
- kataloński: (1.1) plaer m, pler m
- łaciński: (1.1) voluptas ż
- łotewski: (1.1) bauda ż
- niemiecki: (1.1) Vergnügen n, Freude ż
- nowogrecki: (1.1) ευχαρίστηση ż
- rosyjski: (1.1) удовольствие n
- sanskryt: (1.1) नान्दी ż, प्रीति ż
- staroangielski: (1.1) þanc m
- szkocki: (1.1) pleasure, pleesure
- szwedzki: (1.1) nöje n, glädje w, fröjd w, njutning w
- tybetański: (1.1) བདེ་བ
- ukraiński: (1.1) приємність ż
- włoski: (1.1) piacere
- źródła:
- ↑ Cosmopolitan, nr 6, Warszawa, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 27.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.