ćwiczyć (język polski)

oni ćwiczą (1.2) kondycję
wymowa:
IPA: [ˈʨ̑fʲiʧ̑ɨʨ̑], AS: [ćfʹičyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.post. utr. dźw.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) eduk. wykonywać określoną czynność w celu poprawienia danej umiejętności
(1.2) sport. wykonywać aktywność fizyczną w celu poprawy kondycji lub rozrywki
(1.3) daw. chłostać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Muzyk cały wieczór ćwiczył nowy chwyt.
(1.2) Dla poprawienia figury postanowiłem ćwiczyć.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) szkolić, szkolić się
(1.2) trenować, szkolić, szkolić się, reg. pozn. ibować się, przest. egzercytować
antonimy:
hiperonimy:
(1.3) karać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ćwiczenie n, ćwiczenia lm nmos
czas. wyćwiczyć dk., wyćwiczyć się dk.
przym. ćwiczebny
związki frazeologiczne:
przysłowia: kto folguje rózdze, nienawidzi syna swego, lecz kto go miłuje, ustawnie ćwiczy
etymologia:
niem. zwicken[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ćwiczyć” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.