kondycja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃nˈdɨʦ̑ʲja], AS: [kõndycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) forma fizyczna, wytrzymałość na wysiłek fizyczny
- (1.2) ogólny stan czegoś
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kondycja kondycje dopełniacz kondycji kondycji / przest. kondycyj[1] celownik kondycji kondycjom biernik kondycję kondycje narzędnik kondycją kondycjami miejscownik kondycji kondycjach wołacz kondycjo kondycje - przykłady:
- (1.1) Kondycja Kuszczaka jest zadowalająca, ponieważ grał cały mecz, a nie pojawiła się na nim ani jedna kropelka potu.
- (1.2) Gospodarka jest w dobrej kondycji, mimo kryzysu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być w dobrej / doskonałej / niezłej / złej / słabej / kiepskiej kondycji • mieć dobrą / doskonałą / niezłą / złą / słabą / kiepską kondycję • kondycja fizyczna / psychiczna / psychofizyczna / finansowa / ekonomiczna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kondycyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) physical fitness, w dobrej kondycji: in good shape; (1.2) (financial) standing
- duński: (1.1) kondition w; (1.2) kondition w
- hiszpański: (1.1) forma ż; (1.2) condición ż
- niemiecki: (1.1) Kondition ż, Form ż; (1.2) Lage ż, Zustand m
- źródła:
- ↑
Hasło „kondycja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.