doskonały (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌdɔskɔ̃ˈnawɨ], AS: [doskõnau̯y], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skończony, perfekcyjny; taki, któremu nic nie brakuje, w którym już nic nie da się ulepszyć
(1.2) wspaniały, bardzo dobry, najlepszy z możliwych, pozbawiony wad
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) To doskonałe miejsce na budowę naszego domu.
(1.2) Ciasto ze śliwkami było doskonałe.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) idealny, perfekcyjny, zupełny
(1.2) świetny, wspaniały, fantastyczny, bezbłędny, znakomity, wyśmienity
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. doskonalić ndk., udoskonalić dk.
rzecz. doskonałość ż, udoskonalenie n, doskonalenie n, udoskonalanie n
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.