doskonalić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) czynić coraz lepszym, doskonalszym, doprowadzać do doskonałości[1]

czasownik zwrotny niedokonany doskonalić się (dk. brak)

(2.1) czynić siebie lepszym, doskonalszym, doprowadzać siebie do doskonałości
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) A chcąc doskonalić uczniów i świat, w którym będą żyli i działali, pedagogowie z konieczności wypracowują sobie jakieś własne wizje człowieka i świata, pełniące rolę ideałów wychowawczych[2].
składnia:
(1.1) doskonalić + B.
kolokacje:
(1.1) doskonalić umiejęności • doskonalić warsztat • doskonalić technikę • samodoskonalić
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. doskonałość ż, doskonalenie n, powydoskonalanie n, udoskonalenie n, udoskonalanie n, wydoskonalenie n, wydoskonalanie n
czas. powydoskonalać dk., udoskonalić dk., udoskonalać ndk., wydoskonalić dk., wydoskonalać ndk.
przym. doskonały, doskonale
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „doskonalić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jan Szczepański, Wizje naszego życia, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.