wada (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈvada], AS: [vada]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ujemna cecha charakteru
(1.2) cecha obniżająca wartość przedmiotu
(1.3) med. wet. nieprawidłowa budowa lub złe funkcjonowanie jakiegoś narządu w organizmie żywej istoty[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wadą mojego wujka jest łatwość popadania w gniew.
(1.2) Ten telefon ma same wady.
składnia:
(1.1-3) wada + D.
kolokacje:
(1.3) wada wzroku / serca
synonimy:
(1.1) przywara, słabość
(1.2) defekt, skaza, brak
antonimy:
(1.1-2) zaleta
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wadliwość ż
przym. wadliwy
przysł. wadliwie
związki frazeologiczne:
księga wielka rzadko bez wady
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wada” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

wada (język turkmeński)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) obietnica
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

wada (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
vāda
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) stać się (zostać)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 309.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.