akceptacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌakʦ̑ɛpˈtaʦ̑ʲja], AS: [akceptacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyrażenie zgody

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	akceptacja	akceptacje
dopełniacz	akceptacji	akceptacji / przest. akceptacyj[1]
celownik	akceptacji	akceptacjom
biernik	akceptację	akceptacje
narzędnik	akceptacją	akceptacjami
miejscownik	akceptacji	akceptacjach
wołacz	akceptacjo	akceptacje

przykłady:

(1.1) Można przypuszczać, że głównym motywem akceptacji przez kobietę poligynii jest lęk przed samotnością.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) afirmacja, przyjęcie, aprobata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zaakceptowanie n, akceptowanie n, akcept mrz, akceptant mos, akceptowalność ż

czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.

przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. acceptio → przyjęcie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) acceptation, acceptance
• arabski: (1.1) استحسان, قبول, تسامح, موافقة
• esperanto: (1.1) akcepto
• francuski: (1.1) acceptation ż
• hiszpański: (1.1) aceptación ż
• interlingua: (1.1) acceptation
• japoński: (1.1) 承認 (しょうにん)
• kabylski: (1.1) taszayet
• kataloński: (1.1) acceptació, aprovació
• kurmandżi: (1.1) qêbil
• litewski: (1.1) akceptacija ż
• niemiecki: (1.1) Akzeptanz ż
• portugalski: (1.1) aceitação ż
• rosyjski: (1.1) приня́тие n, акцепта́ция ż
• sanskryt: (1.1) अङ्गीकार
• tuvalu: (1.1) loto malie
• ukraiński: (1.1) акцептування n
• włoski: (1.1) accettazione ż

źródła:

Hasło „akceptacja” w: SJP.pl.