afirmacja (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˌafʲirˈmaʦ̑ʲja], AS: [afʹirmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) potwierdzenie, utwierdzenie, akceptacja
- (1.2) uznanie czegoś za dobre, słuszne
- odmiana:
- (1.1-2)[1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik afirmacja dopełniacz afirmacji celownik afirmacji biernik afirmację narzędnik afirmacją miejscownik afirmacji wołacz afirmacjo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) aprobata
- antonimy:
- (1.1) negacja
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. afirmatywa ż, afirmant m, afirmowanie n, afirmatysta mos
- czas. afirmować ndk.
- przym. afirmatywny, afirmacyjny
- przysł. afirmatywnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. affirmatio - potwierdzenie[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) affirmation
- arabski: (1.1) استحسان
- esperanto: (1.1) afirmacio
- francuski: (1.1) affirmation ż
- hiszpański: (1.1) afirmación ż; (1.2) afirmación ż
- niemiecki: (1.1) Affirmation ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.