afirmatywny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌafʲirmaˈtɨvnɨ], AS: [afʹirmatyvny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.,
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) książk. aprobujący coś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik afirmatywny afirmatywna afirmatywne afirmatywni afirmatywne dopełniacz afirmatywnego afirmatywnej afirmatywnego afirmatywnych celownik afirmatywnemu afirmatywnej afirmatywnemu afirmatywnym biernik afirmatywnego afirmatywny afirmatywną afirmatywne afirmatywnych afirmatywne narzędnik afirmatywnym afirmatywną afirmatywnym afirmatywnymi miejscownik afirmatywnym afirmatywnej afirmatywnym afirmatywnych wołacz afirmatywny afirmatywna afirmatywne afirmatywni afirmatywne nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Łukasz charakteryzował się afirmatywnym stosunkiem do rzeczywistości.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. afirmatysta mos, afirmatywa ż, afirmacja ż, afirmant m, afirmowanie n
- czas. afirmować ndk.
- przym. afirmacyjny
- przysł. afirmatywnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. affirmatio – potwierdzenie[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) afirmativo, positivo
- źródła:
- ↑ Andrzej Markowski, Radosław Pawelec, Kieszonkowy słownik wyrazów obcych, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 9788374763387, s. 5.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.