aprobata (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌaprɔˈbata], AS: [aprobata], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uznanie czegoś za dobre, słuszne, właściwe; akceptacja, zgoda, pochwała

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	aprobata
dopełniacz	aprobaty
celownik	aprobacie
biernik	aprobatę
narzędnik	aprobatą
miejscownik	aprobacie
wołacz	aprobato

przykłady:

(1.1) Dubbing do tego filmu zyskał aprobatę krytyków.

(1.1) Rozciągnął szeroko wargi we właściwym sobie dziwnym grymasie, wyrażającym ironiczną aprobatę^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) afirmacja, akcept; przest. aprobacja

antonimy:

(1.1) dezaprobata

hiperonimy:

(1.1) ocena, pochwała, zgoda

hiponimy:

(1.1) aplauz, wotum zaufania

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. aprobacja ż, zaaprobowanie n, aprobowanie n, dezaprobata ż

czas. aprobować ndk., zaaprobować dk., dezaprobować ndk.

przym. aprobatywny, aprobacyjny

przysł. aprobatywnie, aprobująco, dezaprobująco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) approval
• arabski: (1.1) استحسان
• białoruski: (1.1) апрабацыя ż
• francuski: (1.1) approbation ż
• hiszpański: (1.1) aprobación ż, beneplácito m
• interlingua: (1.1) accollada, approbation, sanction
• jidysz: (1.1) הסכּמה ż (haskome)
• niderlandzki: (1.1) goedkeuring ż
• niemiecki: (1.1) Zusage ż, Zustimmung ż
• nowogrecki: (1.1) επιδοκιμασία ż, έγκριση ż
• rosyjski: (1.1) апробация ż
• słowacki: (1.1) uznanie
• ukraiński: (1.1) апробація ż
• węgierski: (1.1) jóváhagyás
• włoski: (1.1) approvazione ż

źródła: