aplauz (język polski)

aplauz (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈaplaws], AS: [aplau̯s], zjawiska fonetyczne: wygł.• u → ł 
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) oznaki zadowolenia, uznania wyrażane często poprzez brawa czy okrzyki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wykład inauguracyjny poświęcam voodoo haitańskiemu, żeby mocno rąbnąć na samym początku - zapowiedział przy aplauzie widowni[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) spontaniczny / wymuszony aploauz
synonimy:
(1.1) oklaski, poklask
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) aprobata
hiponimy:
(1.1) owacja
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. applausus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Roman Pawłowski, Gazeta Wyborcza, 05/03/1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „aplauz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

aplauz (język chorwacki)

aplauz (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
IPA: /ǎplauz/
podział przy przenoszeniu wyrazu: a•pla•uz
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) oklaski, aplauz
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

aplauz (język słowacki)

aplauz (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) aplauz[1], poklask[1], oklaski[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. aplaudovanie n
czas. aplaudovať ndk./dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 12.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.