dezaprobata (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛzaprɔˈbata], AS: [dezaprobata], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) negatywny stosunek do czegoś, negatywna ocena[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik dezaprobata dopełniacz dezaprobaty celownik dezaprobacie biernik dezaprobatę narzędnik dezaprobatą miejscownik dezaprobacie wołacz dezaprobato - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) aprobata
- hiperonimy:
- (1.1) niezgoda, ocena[2]
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. aprobata ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) disapproval
- duński: (1.1) mishag n, misbilligelse w
- francuski: (1.1) désapprobation ż
- gudźarati: (1.1) અસ્વીકાર m (asvīkāra)
- hiszpański: (1.1) desaprobación ż, reprobación ż
- niderlandzki: (1.1) afkeuring ż
- nowogrecki: (1.1) επίκριση ż, αποδοκιμασία ż
- tuvalu: (1.1) loto vāivāi
- włoski: (1.1) disapprovazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „dezaprobata” w: SJP.pl.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.