lęk (język polski)

wymowa:

IPA: [lɛ̃ŋk], AS: [lẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) uczucie niepokoju, obawy przed czymś, co może być groźne

(1.2) psych. strach pojawiający się bez przyczyny^[1]; zob. też lęk w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lęk	lęki[2]
dopełniacz	lęku[2]	lęków
celownik	lękowi	lękom
biernik	lęk	lęki[2]
narzędnik	lękiem	lękami
miejscownik	lęku	lękach
wołacz	lęku	lęki

przykłady:

(1.1) Na widok mgły zawsze ogarnia mnie niewytłumaczalny lęk.

(1.1) Ledwie tych słów domówiła, kiedy jakiś szelest ją przestraszył; z lękiem spojrzała ku oknu i cofnęła się do drzwi nasłuchując. (Władysław Łoziński, Oko proroka)

(1.2) Lęk staje się patologiczny, gdy stale dominuje w zachowaniu. (Wikipedia)

składnia:

kolokacje:

(1.1) zdjęty/przejęty lękiem • bez cienia lęku

(1.2) lęk wysokości • lęk przestrzeni

synonimy:

(1.1) obawa, trwoga, strach

(1.2) fobia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) czas. lękać się, zlęknąć się, ulęknąć się, przelęknąć się; przym. lękliwy, nieulękły, przelękniony

(1.2) przym. lękowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fear, anxiety; (1.2) anxiety
• arabski: (1.2) قلق, حصار
• duński: (1.1) frygt w, angst w; (1.2) angst w
• esperanto: (1.1) timo; (1.2) fobio
• francuski: (1.2) anxiété
• niemiecki: (1.2) Angst ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.2) тревога
• szwedzki: (1.1) ängslan w, ångest w
• turecki: (1.1) anksiyete
• włoski: (1.1) paura, timore; (1.2) ansia

źródła: