stawać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈstavaʨ̑], AS: [stavać]
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) unosić się w kierunku pionowym
(1.2) przestawać działać
(1.3) przest. wystarczać
(1.4) pot. o penisie: przechodzić w stan erekcji
(1.5) praw. stawiać się (np. w sądzie, na rozprawie)

czasownik zwrotny stawać się

(2.1) przechodzić w inny stan, zmieniać się; zostawać kimś, czymś
(2.2) tylko w dk.: wydarzyć się, mieć miejsce, nastąpić
odmiana:
przykłady:
(1.4) Często mi (penis) staje, gdy widzę dziewczynę w krótkiej spódnicy.
(2.1) Pawełek Kryński wkraczał zatem w okres, kiedy miłość i śmierć stają się nieodłącznymi przyjaciółkami mężczyzny[1].
składnia:
(1.4) stawać + C. (komuś)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. stać, stać się, stanąć, postawić, przystanąć
rzecz. stałość ż, stoisko n, stacja ż, stójkowy mos, stawanie n
związki frazeologiczne:
(1.1) język staje kołkiem • stawać na nogistawać na własne nogistawać na głowiestawać okoniem / stawać sztorcemstawać w szranki
(1.3) u góry gronostaje, a u dołu nie staje • tak krawiec kraje, jak mu materii staje
etymologia:
uwagi:
(1.4) zwykle z podmiotem domyślnym, a zawsze ze wskazaniem osoby doznającej wzwodu za pomocą rzeczownika lub zaimka w celowniku
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.