mieć miejsce (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈmʲjɛ̇ʨ̑ ˈmʲjɛ̇jsʦ̑ɛ], AS: [mʹi ̯ėć mʹi ̯ėi ̯sce], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• wym. warsz.• i → j 
​
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) rozgrywać się, odbywać się, zaistnieć[1]
odmiana:
(1.1) zob. mieć
przykłady:
(1.1) W ciągu roku mają miejsce dwie równonoce, wiosną i jesienią, kiedy noc i dzień są tak samo długie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozgrywać się, odbywać się, dziać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prawdopodobnie kalka z franc. avoir lieu[2]
uwagi:
(1.1) zwrot „mieć miejsce”, choć stosowany, nie jest aprobowany przez polskich normatywistów[3] lub uważany za nadużywany[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „miejsce” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „mieć miejsce” w: Poradnia językowa PWN.
  3. ↑ Hasło „Zabezpieczyć drzwi, ale nie… dostawy!” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.