mówić (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈmuvʲiʨ̑], AS: [muvʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany
- (1.1) używać mowy
- (1.2) rozmawiać
- (1.3) posługiwać się jakimś językiem
- (1.4) przen. o rzeczach, zjawiskach: mieć jakieś znaczenie
- odmiana:
- (1.1-4) koniugacja VIa
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik mówić czas teraźniejszy mówię mówisz mówi mówimy mówicie mówią czas przeszły m mówiłem mówiłeś mówił mówiliśmy mówiliście mówili ż mówiłam mówiłaś mówiła mówiłyśmy mówiłyście mówiły n mówiłom mówiłoś mówiło tryb rozkazujący niech mówię mów niech mówi mówmy mówcie niech mówią pozostałe formy czas przyszły m będę mówił,
będę mówićbędziesz mówił,
będziesz mówićbędzie mówił,
będzie mówićbędziemy mówili,
będziemy mówićbędziecie mówili,
będziecie mówićbędą mówili,
będą mówićż będę mówiła,
będę mówićbędziesz mówiła,
będziesz mówićbędzie mówiła,
będzie mówićbędziemy mówiły,
będziemy mówićbędziecie mówiły,
będziecie mówićbędą mówiły,
będą mówićn będę mówiło,
będę mówićbędziesz mówiło,
będziesz mówićbędzie mówiło,
będzie mówićczas zaprzeszły m mówiłem był mówiłeś był mówił był mówiliśmy byli mówiliście byli mówili byli ż mówiłam była mówiłaś była mówiła była mówiłyśmy były mówiłyście były mówiły były n mówiłom było mówiłoś było mówiło było forma bezosobowa czasu przeszłego mówiono tryb przypuszczający m mówiłbym,
byłbym mówiłmówiłbyś,
byłbyś mówiłmówiłby,
byłby mówiłmówilibyśmy,
bylibyśmy mówilimówilibyście,
bylibyście mówilimówiliby,
byliby mówiliż mówiłabym,
byłabym mówiłamówiłabyś,
byłabyś mówiłamówiłaby,
byłaby mówiłamówiłybyśmy,
byłybyśmy mówiłymówiłybyście,
byłybyście mówiłymówiłyby,
byłyby mówiłyn mówiłobym,
byłobym mówiłomówiłobyś,
byłobyś mówiłomówiłoby,
byłoby mówiłoimiesłów przymiotnikowy czynny m mówiący, niemówiący ż mówiąca, niemówiąca mówiące, niemówiące n mówiące, niemówiące imiesłów przymiotnikowy bierny m mówiony, niemówiony mówieni, niemówieni ż mówiona, niemówiona mówione, niemówione n mówione, niemówione imiesłów przysłówkowy współczesny mówiąc, nie mówiąc rzeczownik odczasownikowy mówienie, niemówienie - przykłady:
- (1.1) Wykładowca przez dwie godziny mówił tak, że nikt go nie słyszał.
- (1.2) Chciałbym mówić z prezesem.
- (1.3) Czy mówi pan po polsku?
- (1.4) Czyste buty wiele mówią o swoim właścicielu.
- składnia:
- (1.1) mówić + B., nie mówić + D.; mówić o + Ms.
- kolokacje:
- (1.1) mówić wiersz / ważne rzeczy / prawdę / … • mówić o mieście / ciotce / podróży /… • mówi się
- (1.1-2) mówić z kimś • mówić szybko / wolno / ciekawie / cicho / głośno / …
- (1.3) mówić po polsku / francusku / …
- synonimy:
- (1.1) gadać (gw. godać), pleść, reg. śl. prawić
- (1.2) reg. śl. gwarzić, reg. śl. gwarzyć
- antonimy:
- (1.1) milczeć; pisać
- (1.4) znaczyć, oznaczać, świadczyć
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) recytować, deklamować, ogłaszać
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mowa ż, mówca m, mówczyni ż, mówienie n, mównica ż, przemówienie n
- czas. mawiać, pomówić, omawiać / omówić, wymawiać / wymówić, zaniemówić, zamawiać / zamówić, zmówić się
- związki frazeologiczne:
- mówić, co ślina na język przyniesie • mówić do rzeczy / mówić od rzeczy • mówić jak do obrazu • mówić jak do ściany • mówić jak ślepy o kolorach • mówić lakonicznie • mówić na ty • mówić po imieniu • mówić pod nosem • mówić prawdę w oczy • mówić prosto w oczy • mówić trzy po trzy • przysłowia dużo krzyku, mało wełny, mówił diabeł strzygąc świnie • kłamcy nie wierzy się nawet wtedy, kiedy mówi prawdę
- etymologia:
- (1.1) st.pol. mółwić < prasł. *mḷviti[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) speak; (1.2) talk; (1.3) speak; (1.4) say
- arabski: (1.1) تحدث, تحادث, تكلم, قال, كلم
- białoruski: (1.1) гаварыць, казаць
- bułgarski: (1.1) говоря; (1.2) говоря; (1.3) говоря
- chiński standardowy: (1.1) 说 (shuō), 说话 (shuōhuà), 讲 (jiǎng); (1.2) 说话 (shuōhuà), 讲话 (jiǎnghuà); (1.3) 说 (shuō), 讲 (jiǎng); (1.4) 说 (shuō), 称 (chēng)
- chorwacki: (1.1) govoriti; (1.2) govoriti; (1.3) govoriti; (1.4) govoriti
- czeski: (1.1) mluvit
- czukocki: (1.1) ивык
- dolnołużycki: (1.1) groniś; (1.2) powědaś; (1.3) powědaś
- duński: (1.1) tale, sige; (1.2) snakke; (1.3) tale; (1.4) sige
- esperanto: (1.1) paroli
- fiński: (1.1) puhua; (1.2) puhua; (1.3) puhua
- francuski: (1.1) parler, dire; (1.2) parler, dire; (1.3) parler, dire; (1.4) vouloir dire
- górnołużycki: (1.3) rěčeć
- grenlandzki: (1.1) oqaluppoq; (1.2) oqaluppoq
- hawajski: (1.1) ʻōlelo, ʻī, mea, haʻi, pēlā, puka; (1.2) ō
- hindi: (1.1) कहना kahnā
- hiszpański: (1.1) hablar; (1.2) hablar; (1.3) hablar; (1.4) decir
- islandzki: (1.1) segja; (1.2) tala; (1.3) tala
- jaćwieski: (1.1) taurit
- japoński: (1.1) 話す (はなす, hanasu), 言う (いう, iu), 云う (いう, iu); (1.2) 話す (はなす, hanasu); (1.3) 話す (はなす, hanasu)
- jidysz: (1.1) רעדן (redn), זאָגן (zogn); (1.2) רעדן (redn), זאָגן (zogn); (1.3) רעדן (redn)
- kataloński: (1.1) parlar, dir; (1.2) parlar; (1.3) parlar; (1.4) dir, voler dir
- kazachski: (1.1) сөйлеу
- koreański: (1.1) 말하다
- luksemburski: (1.1) schwätzen; (1.2) schwätzen; (1.3) schwätzen; (1.4) schwätzen
- łaciński: (1.1) dico
- niderlandzki: (1.1) praten; (1.2) spreken
- niemiecki: (1.1) sagen; (1.2) reden; (1.3) sprechen; (1.4) sagen
- nowogrecki: (1.3) μιλώ, μιλάω
- ormiański: (1.1) ասել
- pali: (1.1) gad, vadati
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1) ,
- rosyjski: (1.1) говорить; (1.2) разговаривать; (1.3) говорить; (1.4) рассказывать, говорить
- rumuński: (1.1) vorbi, spune, zice
- sanskryt: (1.1) वद्, वदति
- słowacki: (1.1) hovoriť, vravieť
- słoweński: (1.1) govoriti; (1.2) govoriti; (1.3) govoriti; (1.4) govoriti
- staroangielski: (1.1) secgan
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.2) бесѣдовати
- starogrecki: (1.1) εἴρω (eí’rō)
- staronordyjski: (1.1) mǽla
- susu: (1.1) fala; (1.2) fala; (1.3) fala
- szwedzki: (1.1) säga; (1.2) prata; (1.3) tala
- tajski: (1.1) พูด, กล่าว
- tuvalu: (1.1) ˈgu
- ukraiński: (1.1) говорити, казати, мовити
- wilamowski: (1.1) zuön, zuø̄n, ziöen; (1.4) zuön, zuø̄n, ziöen
- włoski: (1.1) parlare; (1.2) parlare; (1.3) parlare
- wolof: (1.1) wax, ni, ne
- źródła:
- ↑ Witold Taszycki, Dwa staropolskie wyrazy – mółwić i sierce, „Poradnik Językowy” nr 7/1954, s. 13.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.