mówca (język polski)
mówca (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈmufʦ̑a], AS: [mufca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek wygłaszający mowę, dający przemówienie; ten, który zabiera głos podczas kongresu, zebrania
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mówca mówcy dopełniacz mówcy mówców celownik mówcy mówcom biernik mówcę mówców narzędnik mówcą mówcami miejscownik mówcy mówcach wołacz mówco mówcy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) agitator, deklamator, orator, krasomówca, retor, kaznodzieja, prelegent, przedmówca, referent, stylista, zagajacz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mówienie n, przedmówca ż, mowa ż, mównica ż
- forma żeńska mówczyni ż
- czas. mówić, mawiać, pomówić, pomawiać, wymawiać
- przym. mowny
- związki frazeologiczne:
- w zgromadzeniu kobiet najłatwiej o mówcę, najtrudniej o słuchacza
- etymologia:
- pol. mówić
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) speaker
- białoruski: (1.1) прамоўца m
- esperanto: (1.1) parolisto
- kazachski: (1.1) сөйлеуші, айтушы
- niemiecki: (1.1) Sprecher m, Redner m
- ukraiński: (1.1) промовець m
- wilamowski: (1.1) rȳdner m
- włoski: (1.1) parlatore m, relatore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.