przestrzeń (język polski)

przestrzeń (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈpʃɛsṭʃɛ̃ɲ], AS: [pšesṭšẽń], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) określony obszar dwu- lub trójwymiarowy
(1.2) fiz. miejsce, w którym odbywają się zjawiska fizyczne; zob. też przestrzeń (fizyka) w Wikipedii
(1.3) geom. nieograniczona co najmniej trójwymiarowa rozciągłość, jedno z podstawowych pojęć geometrii; zob. też przestrzeń trójwymiarowa w Wikipedii
(1.4) mat. zbiór, na którym określono dodatkową strukturę; zob. też przestrzeń (matematyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) W beletrystyczno-publicystycznej formie ukazał bezpośredniość i bezceremonialność Amerykanów, szybko rosnące miasta, rozległe przestrzenie kontynentu, który przemierzał koleją, konno i pieszo, żyzne doliny, skalne pustkowia i dzikie zwierzęta[1].
składnia:
kolokacje:
na przestrzeni dziejów/wieków • przestrzeń życiowa • przestrzeń międzyplanetarna • przestrzeń kosmiczna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przestrzenność ż
przym. przestrzenny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
wyrażenie na przestrzeni roku (oraz odnośnie jeszcze krótszego czasu) jest niepoprawne[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Internetu
  2. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.