trwoga (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtr̥fɔɡa], AS: [tr̦foga], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) intensywny strach, przerażenie
- (1.2) lęk, obawa przed czymś, co ma się wydarzyć
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trwoga trwogi dopełniacz trwogi trwóg celownik trwodze trwogom biernik trwogę trwogi narzędnik trwogą trwogami miejscownik trwodze trwogach wołacz trwogo trwogi - przykłady:
- (1.1) Krzyknął w nagłej trwodze.
- (1.2) Z trwogą i wahaniem myślała o nadchodzących zmianach.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) groza, panika
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. trwożyć
- przym. trwożliwy, trwożny
- związki frazeologiczne:
- bić w dzwony na trwogę • dzwonić na trwogę • jak trwoga, to do Boga • strzelać na trwogę • uderzać na trwogę
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fear, fright; (1.2) anxiety
- arabski: (1) قلق
- białoruski: (1.1) трывога ż; (1.2) трывога ż
- francuski: (1.1) frayeur, angoisse, effroi
- rosyjski: (1.1) тревога ż; (1.2) тревога ż
- suahili: (1.1) hofu
- szwedzki: (1.1) ängslan w, ångest w; (1.2) bekymmer n
- ukraiński: (1.1) тривога ż; (1.2) тривога ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.